امروز که برنامه آغاز سال تحصيلی دانشگاه ها با حضور معاون اول رئيس جمهور را از تلوزيون مشاهده کردم، خاطره سال پيش همين برنامه با حضور دکتر احمدی نژاد برايم زنده شد.
آنروز اگرچه در داخل سالن برگزاری همايش، به دليل حضور مهمانان رسمی که غالبا از اساتيد دانشگاه و مسئولان وزارت علوم بودند اتفاق خاصی نيفتاد، ولی در حواشی برنامه جوادثی رخ داد که حتی توانست به دستاويزی برای رسانه های مخالف دولت تبديل شود.
تقريبا يکی دو روز قبل از برگزاری برنامه، اطلاعيه های تشکل های مخالف دولت در دانشگاه مبنی بر دعوت از دانشجويان برای ابراز اعتراض به رئيس جمهور هنگام حضور او در دانشگاه تهران منتشر شد.
از طرفی دانشجويانی که هر يک به نحوی خود را حامی دولت ميدانستند عزم خود را جزم کردند تا نگذارند که استقبال از رئيس جمهور در آن روز يک طرفه شود.
گرچه من در ساعتهای حضور دکتر احمدی نژاد در سالن نشسته بودم و از اتفاقات بيرون خبری نداشتم، ولی بعد از پايآن برنامه، وضعيت دانشگاه حاکی از يک فضای متشنج در هنگام برگزاری مراسم بازگشايي بود. بعد هم که مشروح ماجرا را از دوستان پرسيدم متوجه شدم که ابتدا دانشجويان موسوم به انجمنی به سمت در ورودی سالن هجوم برده اند و دانشجويان بسيجی هم جلوی آنها را گرفته اند و مختصری درگيری نيز رخ داده است.
وقتی اين واقعه و رويدادهای مشابه را مرور ميکنم متوجه ميشوم که جريان مخالف دولت با حملات غيرمنصفانه و ناهنجار خود به دولت مانع از آن شده است که طيف حاميان دولت فرصتی برای نقد منصفانه دولت به دست آورند؛ و يک نمونه اش فعاليت های دانشجويان اصولگرا است که همواره عمده انرژی خود را صرف دفع حملات تخريبی جريان مخالف کرده اند.
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر