مشروعيت را ميتوان بدين نحو تعريف نمود: مجرايي که در بستر آن حکم حاکمان توسط محکومان پذيرفته ميشود. به عبارت ديگر مشروعيت عبارتست از امري که محکومان بواسطه آن حکم حاکمان را ميپذيرند.
با اين تعريف، مشروعيت ميتواند صور گوناگوني داشته باشد. گاهي ممکن است مشروعيت بواسطه ديکتاتوري حاصل شود و گاهي بواسطه کاريزما و گاهي دموکراسي.
ولي در اين صورت چرا در جامعه امروز يک سوال جدي پرسش از مشروعيت است؟ چرا مشروعيت به جاي آنکه يک پديده حاصل از استقرار حکومتها باشد به يک صفت مطلوب براي آنها تبديل ميشود؟
در پاسخ بايد پذيرش مشروعيت به يک صفت مطلوب براي حکومت متوقف بر آن است که بپذيريم يکي از صور پديده مشروعيت بر صور ديگر برتري دارد و اين نيز متوقف بر آن است که صور مختلف مشروعيت قابل مقايسه با يکديگر باشند.
بنابراين پرسش از مشروعيت حکومتها مبتني بر يک پيش فرض اساسي است: صور مختلف مشروعيت قابل قياس با يکديگر هستند.
پست‌ها
