از خواب بیدار می‌شوم. مادر دارد اشک چشم‌هایش را پاک می‌کند، می‌پرسم: چی شده؟ با بعض می‌گوید: امام فوت کرده. و امروز پس از بیست و یک سال هنوز داغ او در دلم زنده است؛ سنگینی این بار تا آخر عمر بر دوش خواهم کشید.
پانوشت 1: می‌خواهم به روح پرفتوح منجی انسانیت در عصر جهالت ثانی بشر ادای احترام کنم؛ ولی افسوس که حال نوشتن ندارم: کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد. از این رو به نوشتن این چند جمله بسنده می‌کنم و از خدای متعال می‌خواهم که فرصتی فراهم کند تا بتوانم روزی امام را آنگونه که شناختم بر قلم آورم.
پانوشت 2: میلاد حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها و روز مادر را تبریک می‌گویم.
پانوشت 3: بخشی از مقاله شهید آوینی در سوگ امام با عنوان داغ بی‌تسلی
داغ های همه تاریخ را ما به یکباره دیدیم،چرا که ما امت آخرالزمانیم، و خمینی، این ماه بنی هاشم، میراث دار همه صاحبان عهد بود در شب یلدای تاریخ. در عصر ادبار عقل و فلک زدگی بشر،در زمانه غربت حق، در عصری که دیگر هیچ پیا مبری مبعوث نمی شد و هیچ منذری نمی آمد خمینی میراث دار همه انبیا و اسباط ایشان بود و داغ او بر دل ما ، داغ همه اعصار ، داغی بی تسلی.
ما را این گمان نبود که بعد از او بمانیم، اما او رفت و زمین ماند و ما نیز بر زمین، در این پهنه بی منتهایی که عقل راه به جایی نمی برد. دریاها و زمین و آسمان و ماه و خورشید بر جای ما ندند تا مقصود خمینی«ره» محقق شود، آن سان که بعد از رحلت آخرین فرستاده خدا نیز دور فلک بر جای ماند تا حقیقت وجود او را در جهان تحقق بخشد. آخر انسان هایی چون او که یک فرد نیستند ،یک امت اند و یک تاریخ.
داغ های همه تاریخ را ما به یکباره دیده ایم. یک بار دیگر این رسول اکرم است که در دنیا رفته است، یک بار دیگر این علی است که به شهادت رسیده است، یک بار دیگر این فاطمه است وحسن است وحسین است که ما را داغدار کرده اند، یک بار دیگر این مهدی است که در حجاب غیبت رفته است.
امام «ره» به ما آموخت که «انتظار در مبارزه است» و این بزرگترین پیام او بود. امام «ره» ما را آموخت که « عرفان را با مبارزه جمع کنیم»و خود بهترین شاهد بود که بر این مدعا که عرفان عین مبارزه است، و از این پس دیگر چه داعیه ای می ما ند برای انان که عرفان را به مثابه امری کاملآ شخصی بهانه واماندگی خویش می گر فتند؟
امام رفت و زمین ماند و ما نیز بر زمین ماندیم.با داغ جراحتی سخت بر دل و باری سنگین بر دوش . امام رفت تا بار تکلیف ما برگرده عقل واختیارمان بار شود و همان سان که سنت لا یتغیر خلقت بوده است، چرخه بلیات ما را نیز به میدان کشد و آزموده شویم و این آیت ربانی درست درآید که " لنبلونکم حتی نعلم الجاهد منکم و الصابرین".
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر