مدتی پیش مطلبی با عنوان دخالت در سیاست نگاشتم. و در آنجا نوع رفتار نظامیان در اصرار ورود به سیاست را با دخالت در مسائل سیاسی توسط آقای منتظری مقایسه کردم و البته در انتها بدون آنکه قضاوتی بنمایم، داوری نهایی را با طرح یک پرسش به مخاطب واگذار نمودم. از همان ابتدا مسلم بود که واکنش‌ها به این مساله متفاوت خواهد بود. ولی در این میان یکی از کامنت‌ها بیش از همه توجه مرا به خود جلب کرد. دوستی که اصرار داشت دخالت نظامیان در سیاست را به بهانه حفظ نظام مشروع جلوه داده و به نحوی وصیت‌نامه امام را تفسیر به رای نماید، در نهایت پس از آنکه به پاسخ نهایی من جوابی نداد، کامنتی به صورت زیر برایم گذاشت:
توجه نکرده بودم که پدرتان وزیر میرحسین هم بوده اند. قضیه جالب بود جالب تر شد.
بنده گرچه این پاسخ را بی‌ارتباط با اصل مساله می‌دانم، ولی صرفا برای تنویر افکار عمومی عرض می‌کنم که پدر بنده در هیچ دوره‌ای از ادوار جمهوری اسلامی وزیر نبوده‌اند.
پستها
۵ نظر:
ولش کن حاجی، خونت رو کثیف نکن!
من بحثهای آن مطلب را خواندم، چندان چالشی نبود و همچنین لحن دو طرف بحث هم بسیار مودبانه و منطقی مینمود. البته این چیزی را که گفتید ندیدم (شاید حذف کرده باشید) اما دلیل کامنت گذاشتنم دو چیز است:
۱. برای آنکه خواننده به شما اطمینان کند و فضایی مناسب گفتگو شکل گیرد بگذارید با همان نام «ناشناس» نظر بگذارد و صرف نظر از هویتش با او بحث کنید. شاید خیلی از بلاگرها بدانند با چه کسی دارند بحث میکنند اما همین احساس امنیت به خواننده دادن ارزش دارد، آنهم در فضای بگیر و ببند این روزها.
۲. رفتار شما در «تذکرتان» با رفتار آن دوست در «توجه‌شان» زیاد توفیری ندارد. هر دو، شخصیت طرف مقابل را به جای «خود بحث» نشانه گرفته اید.
حق
سلام
کامنت ذکر شده در پست با جگر شیعه چه ها کرده ای آمده است.
بحث را خواندم.
حق با شماست.
من (اکبر) ربطی به اون ناشنای اولیه ندارم!
مثل اینکه سوء تفاهم شده ببخشید
ارسال یک نظر