یاسپرس فیلسوف اگزیستانس معاصر می‌گوید: انسان در چهار حال امکان مواجهه با حدود نهایی را دارد: مرگ، رنج، خطا و پیکار.
آدمی مادامی که بهره‌مند از حیات دنیوی است، محکوم به پیکار است. پیکاری با خویشتن و جهان. و برای من و دوستانم این چند روزه سفر راهیان نور، پیکاری بود چون سایر رویدادهای زندگی. پیکاری تکرار ناشدنی برای توجه به حدود نهایی. حدودی که در پیچ و خم زندگی روزمره هیچگاه فراچنگ نمی‌آیند.
سفر به انتها آمد و جنگ به پایان رسید.
پانوشت: دیشب موقع بازگشت به تهران، در کوپه بحثی درگرفت، پیرامون آسیب‌شناسی اردوهای راهیان نور. در انتهای بحث گفتم تا وقتی برخی پیش‌فرض‌های معرفتی چنین کارهایی مشخص نشود وضعیت به همین منوال است و شناخت این پیش‌فرض‌ها در گروی پاسخی درون‌دینی به این پرسشهاست: تقدس چیست؟ مقدس کیست؟
پستها
۲ نظر:
به نظر من خیلی مشکل در تعریف این دو نیست-گر چه مشکلاتی در این زمینه هست- بیشتر مشکل در نحوه بهره بردن از مقدسات است.
این طور که یادمه شما مقدس را اینگونه تعریف کردید : "هر آن چه روایاتی منقول بر ارزش و اهمیت آن موجود باشد فقط مقدس است" البته تا آنجا که یادم می آد بعضی دوستان جمله را قبول داشتند البته تقریبا با کمرنگ کردن "فقط" البته آقا میثم هم اصلا حدیثی که شامل کلمه ی مقدس باشد پیدا نکرد. بحثهای جالبی بود در قطار و از نظر من ارزشش از خود اردو کمتر نبود{البته بجز قسمت بحث آقا حامد و علی آقا ! }.
ارسال یک نظر