مَن عَشَّقَ و عَفَّ

روز گذشته در اينجا پستی با عنوان فوق داشتم. عزيزی از من خواست که آن را حذف کنم؛ و من هم خواست او را اجابت کردم. و حالا صرفا برای خالی نبودن عريضه بند آخر پست قبلی را در اينجا مي‏آورم:

نميدانم مادرش در مورد او چه فکری ميکند. ولی برای من که حالا خاطرش خيلی عزيز شده؛ شايد صميمی ترين دوست باشد و شايد هم چون برادر نداشته ام. آنچه هست به رغم دلبستگی شديد عاطفی، حريم حجب و حيا را حفظ کرده و برای من مصداق " مَن عَشَّقَ و عَفَّ" است.

شنيده ام که سند اين روايت محکم نيست، ولی به دل من يکی که خيلی خوش آمده است:

مَن عَشَّقَ وَ عَفَّ ثُمَّ ماتَ، ماتَ شَهيدا.